İster tren, ister tramvay…

İnsanoğlunun var oluşundan bu yana değişmeyen bir kural vardır: Bir kere iniş, düşüş başlamaya görsün. Bunu durdurmak, bunu tersine çevirmek mümkün değildir.

Bu kural her konuda olduğu gibi siyasette de geçerlidir.

Eğer siyaset sahnesinde yer alan kişilerde yada kuruluşlarda, bir düşüş, bir iniş başlamış ise bunu tersine çevirmek , yani yeniden çıkışa dönüştürmek mümkün olamaz.

Belki geçici önlemlerle, hatta etik olmayan yollara başvurmak suretiyle iniş ve çöküş sürecini biraz ağırlaştırmak mümkün olabilir, ama sonucu değiştirmek söz konusu olamaz.

Mukadder akıbetin önüne geçmek mümkün değildir.

İşte ülkemizde de siyaset sahnesinde rol alanların ve onların mensup olduğu kuruluşlarında, zaman içerisinde yıprandığı, iniş yolculuğunun başladığı, belirgin bir şekilde çöküşün gerçekleşmekte olduğu görülmüştür. Bundan sonrada elbette ki görülecektir.

Son yıllarda yapılan seçimlerde bunun izleri yavaş yavaş ortaya çıkmaya başlamıştı.

İnişin başladığı, siyasi çöküşün belirgin bir şekilde ortaya çıkmakta olduğu çıplak gözle görüldüğü için, siyasi gücü elinde bulunduranlarda bir telaş , bir heyecan, bir korku, bir siyasi çırpınış ortaya çıkmıştır.

Bu bağlamda ülkenin bugünkü siyasi duruma gelmesinde önemli katkıları olanların bir kısmının, AKP’den ayrılarak yeni bir parti kurma hazırlığına başlaması da, ortaya çıkan bu durumun doğal bir sonucudur.

Bazı AKP’lilerin yeni bir siyasi parti kuracakları yolundaki çalışmalar, önce sessizce başlatılmış, daha sonrada, inkâr kabul etmeyecek bir şekilde gün yüzüne çıkmıştır.

İşte bu durumu gören ve siyasi iktidarın yönetimini elinde bulunduranlarda bir telaş içerisine girmişlerdir.

Acaba bu yeni oluşun, bu yeni parti kurma hareketi gerçekleşir ve siyaset sahnesinde yerini almaya başlarsa, bizim sonumuz ne olur, bizi ne derece olumsuz yönden etkiler sorularını, önce kendi aralarında, daha sonra da kamuoyunun duyacağı bir şekilde dillendirmeye başlamışlardır.

Nitekim geçtiğimiz günlerde AKP’den ayrılarak yeni bir siyasi parti kuracakları söylenenlere gözdağı niteliğinde söylemlerde bulunulmaya başlanmıştır.

Öyle ki; bu söylemler sert ifadeler bile taşır haldedir.

Örneğin; bu trenden inenler, bir daha bu trene asla binemezler yolundaki uyarılar.

Örneğin; yeni oluşum içerisinde yer alabilecekleri düşünülen isimlerden bir kısmının yeniden kazanılması için yapılan girişimler, onlara verilen yeni görevler gibi.

Bu doğrultuda iktidar kanadında büyük bir telaşın, tedirginliğin, hatta gücü kaybetme korkusunun gün ışığına çıkmakta olduğu, son söylemlerden ve yapılan girişimlerden anlaşılmaktadır.

Böyle bir durumun ortaya çıkacağı dünden belli idi. Tıpkı Perşembe’nin gelişinin çarşambadan belli olduğu gibi.

Özgürlükçü demokrasiye gönülden bağlı olmayan, belli bir hedefe ulaşabilmek için demokrasiyi araç olarak kullanmak isteyen bir anlayışla yola çıkıldığı takdirde, böylesi bir inişin, böylesi bir çöküşün ortaya çıkacağı şüphe götürmez bir gerçek idi.

Nitekim; demokrasi bizim için bir tramvaydır, İstediğimiz durağa gelince ineriz anlamına gelecek olan söylemlerin, özgürlükçü demokrasinin, sosyal hukuk devleti ilkesinin var olduğu yönetim biçimlerinde geçerli olamayacağı siyaset tarihçileri tarafından sıklıkla dile getirilmiştir.

Ama zaman zaman bu uyarılara kulak verilmedi.

Gelinen bu ortam içerisinde, iniş başladıktan sonra, bunu durdurmak için yapılacak her hareketin, atılacak her adımın, samimi olmadığı, tıpkı demokrasinin bir amaç değil, bir araç olduğu anlayışı ile hareket edildiği söylemlerinde olduğu gibi. Bu tür söylemlerin kamuoyu tarafından samimi olmadığı anlaşılacak ve bu nedenle de bu tür yapay adımların atılmasına itibar edilmeyecektir.

İster trenden inilsin, ister tramvaydan inilsin. Sonucun değişmeyeceği kanısındayız. Siyasi çöküşün, siyasi mukadder akıbetin durdurulması söz konusu olamaz.

Ancak çırpındıkça batılır, battıkça çırpınılır…

nabiinal@hotmail.com